Sociaal netwerk en visa

Er is alweer een hele maand verstreken sinds de vorige blog, dus hoogste tijd voor een update vanuit Angola. De afgelopen maand is lekker druk geweest, zowel op werk als op sociaal gebied. De dagen worden daardoor makkelijk gevuld, waardoor de tijd voorbij vliegt.

Het werk begint ondertussen aardig te lopen. Het team waarmee ik samenwerk bestaat inmiddels uit 4 engineers en 2 tekenaars, onder leiding van hun afdelingsmanagers. De eerste engineering documenten zijn opgeleverd en het Heerema projectteam op het hoofdkantoor in Leiden was tevreden met de kwaliteit. Top! Het is best lastig om op grote afstand samen te werken met het hoofdkantoor, maar gelukkig had ik hier al ervaring mee aangezien mijn eigen kantoor in Groningen ook op afstand is van Leiden. Een foto van het Angolese engineering team is hieronder te zien.

Er is veel ontwikkeling geweest op sociaal gebied. Na een introductie van een collega in zijn vriendenkring heb ik een leuke groep mensen leren kennen die ook in Luanda woont en werkt. Deze mensen zijn in het weekend wel in voor een borrel of een feestje, dus ik hoef mij zeker niet te vervelen hier. Daarnaast is er Internations, een online expat communnity die activiteiten organiseert voor expats in Luanda. Ook via die weg heb ik al verschillende mensen leren kennen. Zo was ik gisteravond op een door Internations georganiseerd feest waar ongeveer 60 expats van allerlei uiteenlopende nationaliteiten aanwezig waren. Erg leuk! Luanda is niet de gemakkelijkste stad om te leven, en ik krijg de indruk dat mensen elkaar hier echt nodig hebben. Nummers uitwisselen gaat razend snel en gebruik maken van elkaars contacten, zakelijk of privé, minstens net zo hard. Via een bevriend iemand op de Belgische ambassade heb ik al veel nuttige contactgegevens gekregen van personen die hoog in de medische boom zitten in Angola. Dit komt erg van pas voor de opdracht van Agnes. Opvallend is dat ik al veel mensen heb ontmoet die al meerdere jaren met veel plezier in Luanda wonen. Ondanks de lastige omstandigheden is er dus blijkbaar wel een goeie reden om te blijven.

Sommige dingen zijn nog niet veranderd in een maand tijd. Zo woon ik bijvoorbeeld nog steeds in het hotel. De huizenjacht in Luanda is behoorlijk lastig gebleken. Vooral het budget was problematisch, maar naar lang zoeken en onderhandelen hebben we inmiddels een keurig appartement gevonden op loopafstand van mijn werk. Zoals veel dingen hier, ging het afsluiten van het huurcontract erg traag en wacht ik nu al twee weken op de sleutel. Het is een mooi appartement met twee slaapkamers in een nieuwe appartementencomplex. Dat laatste was voor mij erg belangrijk, want in Luanda is er een serieus probleem met elektriciteit en watervoorzieningen. Beide vallen regelmatig uit en daarom heeft elke huis een diesel generator en een reserve watertank nodig om dat op te vangen. In de oudere gebouwen zijn die voorzieningen niet altijd aanwezig of laten nog wel eens te wensen over. Daarnaast brengt het extra werk met zich mee als je zelf voor de generator moet zorgen (onderhoud, brandstof bijvullen etc.). In dit nieuwbouw appartementencomplex zijn de generator en watertank ingegrepen in de service kosten en hebben we minder last van verouderding van technische systemen. Mocht er echter wel iets stuk gaan, dan is het nog steeds de vraag hoe lang het duurt voordat er een monteur komt. Ik heb ondertussen meerdere verhalen gehoord van mensen die enkele weken zonder stroom hebben gezeten. Het appartementencomplex waar we komen te wonen is nog niet helemaal afgebouwd. Op de bovenste en de onderste verdieping wordt nog steeds gewerkt en aan het aantal lege plekken in de parkeergarage is af te leiden dat we waarschijnlijk een van de eerste bewoners zullen zijn.

In Angola gaan veel dingen erg traag of worden helemaal niet afgemaakt. Een schitterend voorbeeld hiervan is een reparatiewerk van een elektrische leiding vlak bij mijn kantoor. Vier weken geleden is de stoep open getrokken om aan een leiding te werken. Ik heb de mannen één dag bezig gezien maar het werk is nooit afgemaakt. Er zit nu al weken een enorm gat in de stoep met een bult zand ernaast. Het gat is inmiddels wel provisorisch afgezet met een lint gespannen tussen wat betonblokken en een balk hout, maar ik verwacht niet dat ze dit binnen een maand opruimen. Prachtig! (foto’s in het fotoalbum).

Ondertussen is Agnes hard bezig met de laatste voorbereidingen om ook deze kant op te komen. Ze heeft haar herziene onderzoeksvoorstel ter goedkeuring ingediend bij de examencommissie van de RuG. We zijn nu hard bezig met het regelen van een visum. In principe zou Agnes op uitnodiging van de Nederlandse ambassade met een normaal bezoekers visum naar Angola kunnen komen. Dit visum is echter maar 30 dagen geldig en kan slechts twee keer worden verlengd. Dat betekend dat ze maximaal 90 dagen in Angola kan blijven waarna ze terug moet naar Nederland om opnieuw een visum aan te vragen die wederom maximaal 3x30 dagen geldig is. Om dat te voorkomen proberen we een Student Visa voor Agnes aan te vragen. Dit visum is een jaar geldig en geeft recht op een onbeperkt aantal keer het land in en uit te gaan. Voor dit visum zijn heel veel documenten nodig, waaronder een bewijs van inschrijving aan een Angolese onderwijsinstelling, een bewijs van stage overeenkomst of een bewijs van erkenning van wetenschappelijk belang van het onderzoek door een bevoegd Angolees instituut. We zijn momenteel hard bezig om via verschillende kanalen één van de bovenstaande documenten te verkrijgen, maar het blijkt erg lastig om medewerking hiervoor te vinden. Daarnaast weet eigenlijk niemand, zelfs niet de Nederlandse ambassade, waar zo’n bewijsschrift precies aan moet voldoen. Het hele visum proces in Angola is namelijk erg ondoorzichtig. Ik heb gisteren een bezoek gebracht aan Serviço de Migração e Estrangeiros (Migratie en Buitenlandse dienst) om informatie bij de bron in te winnen, maar daar was het helaas nog drukker dan op de eerste verkoopdag van de Karl Lagerfeld collectie bij H&M. Totale chaos, dus maandag ochtend heel vroeg nog maar eens proberen. In Angola is het bij wet verboden om foto’s te nemen van overheidsgebouwen, maar ik heb stiekem toch een paar vage plaatjes kunnen maken met de telefoon.

De komende twee weken ben ik nog in Angola. In week 34 en week 35 heb ik een verlof naar Nederland gepland. Hopelijk is voor mijn verlof het appartement geregeld zodat Agnes en ik na mijn verlof samen deze kant op kunnen en hier een mooie tijd kunnen hebben.

Groeten

Martijn