Settling down

De tijd vliegt als je het druk hebt. De intentie was om elke maand een verhaal te plaatsen, maar dat is er de afgelopen tijd helaas niet van gekomen. Daarom deze keer een extra lange.

De vorige blog eindigde vlak voor mijn verlof naar Nederland. Precies één dag voor vertrek heb ik de sleutels gekregen van ons appartement. Zoals in de vorige blog beschreven is het een keurig 2 slaapkamer appartement op de 10e verdieping van een nieuw appartementencomplex. Het huis wordt gemeubileerd verhuurd en aangezien we de eerste bewoners zijn is alles nog nieuw. De eerste dag moest ik zelfs de stukken piepschuim en plastic nog uit de koelkast en de oven halen. Op de grote meubelstukken na, was er verder niets aanwezig in het huis. Voordat ik vertrok naar Nederland heb ik nog snel de eerste noodzakelijke dingen kunnen kopen (borden, bestek, stofzuiger, handdoeken etc.) en het huis even schoongemaakt. Ik was uitgecheckt bij het hotel en zou de laatste nacht in het appartement slapen. ’s Avonds kwam ik er achter dat dit helemaal geen goed idee was, omdat ik geen dekens, kussens, lakens en beddengoed had. Dat slaapt natuurlijk voor geen meter. Gelukkig had ik bij het uitchecken de pas van mijn hotel kamer niet afgegeven. Ik was in Angola, waar alles anders werkt dan in Nederland, dus er bestond een reële kans dat ik met die kaart nog een hotelkamer open zou kunnen maken. Ik ben in de auto gestapt, naar het hotel gereden en vervolgens naar de kamer gelopen waar ik twee maanden in had gewoond. Klik! Ja hoor, de pas deed het nog! Die nacht heerlijk geslapen in een opgemaakt bedje en ’s ochtend vroeg ertussenuit gepiept. ’s Avonds met de rechtstreekste KLM vlucht naar Amsterdam en heerlijk twee weken thuis vakantie gehad.

Grande Premio Zé Du

In Angola wordt er geracet met auto’s en motoren. Dit had ik in Nederland al ontdekt en hoopte van tevoren dat het zou lukken om een Angolese motorrace te bezoeken. Ook wist ik dat één van de Angolese motorrace teams onlangs motoren had gekocht bij Ten Kate in Nieuwleusen. Eind juli zat ik in Luanda te eten bij een pizzeria en toevallig zat er ook iemand op het terras met een vestje van Ten Kate Racing. Dat kon geen toeval zijn… De beste man aangesproken en inderdaad bleek hij bij dat raceteam te horen! Contactgegevens uitgewisseld en ik was uitgenodigd om te kijken bij de eerstvolgende race in augustus, de Grande Premio Zé Du. Te gek!!

Het circuit ‘Autódromo Internacional de Luanda’ ligt aan de zuidkant van de stad, is gebouwd in 1972 en ontworpen door dezelfde architect als circuit Estoril in Portugal. In tegenstelling tot Estoril, is het circuit van Luanda sinds de aanleg nooit onderhouden. Het asfalt zit vol scheuren, veiligheidsmaatregelen als grindbakken en uitloopstroken bestaan niet en de pitboxen zijn niets meer dan een paar betonnen muren. Maar wat een sfeer! Volle tribune en er wordt vol gas geracet!! De motoren die in Nederland gekocht zijn liegen er niet om: top materiaal waar ik slechts van kan dromen. Ik heb een geweldige dag gehad en ben ondertussen bevriend met een aantal coureurs. De uitnodiging voor de volgende race is al weer binnen! In het foto album Grande Premio Zé Du een speciale sectie met foto’s van deze mooie dag.

Terug naar Angola

Na twee weken vakantie in Nederland, en de nodigde beslommeringen omtrent het vernieuwen van mijn visum, ben ik 2 september weer naar Angola gevlogen. Tijdens de vakantie is het onderzoeksvoorstel van Agnes goedgekeurd door de examencommissie van de Universiteit. Dat was een geweldig moment! Na maandenlange voorbereidingen kon haar onderzoek nu echt doorgaan. Dit betekende ook dat we voor haar een ticket konden boeken en een visum aan konden vragen. Omdat dit laatste nog enige tijd zou kosten, hebben we een ticket geboekt waarmee ze 5 weken later dan ik naar Angola zou gaan. Aan mij dus de taak om in 5 weken ons appartement gereed te maken. Het aanschaffen van de overige huisraad was geen probleem. In Angola zijn er de ‘Kero hipermarché’ en ‘Kinda homeware’. Kero is vergelijkbaar met het Franse Carrefour en Kinda is hetzelfde concept als Ikea, inclusief de looproutes op de winkelvloer. Het regelen van een internet en televisie aansluiting bleek helaas niet zo makkelijk. Op het moment van schrijven heb ik pas sinds enkele dagen beschikking over internet, maar nog steeds geen TV aansluiting. Geduld is een schone zaak in Angola.

Visum voor Agnes

De visum aanvraag van Agnes werd helaas afgekeurd door het Angolese consulaat in Rotterdam. Om Angola binnen te komen heb je een Ordinary Visa nodig, een soort bezoekers visum. Deze is 30 dagen geldig en kan tot max. 90 dagen verlengd worden. In die periode heb je de tijd om hier in Angola een werkvisum (of studenten visum) aan te vragen. Een Ordinary Visa kun je alleen krijgen op uitnodiging van een bedrijf in Angola of van iemand met Angolese nationaliteit woonachtig in Angola. We hebben in eerste instantie geprobeerd om het visum van Agnes zelf te regelen. Wij hadden een LOI (Letter of Invitation) voor Agnes gekregen van de Nederlandse ambassade in Luanda. Maar deze werd in combinatie met de andere aangeleverde documenten helaas niet goedgekeurd door het Angolese consulaat. Ik zal niet ingaan op de details, maar het komt er op neer dat we geconfronteerd werden met een behoorlijk bureaucratisch functionerend immigratie beleid.

We moesten het dus op een andere manier proberen. We hebben ons tot Heerema gericht en op het kantoor in Luanda wilden ze in principe wel helpen. Helaas bleek het vanwege juridische redenen niet mogelijk om een LOI uit te schrijven voor Agnes. Erg vervelend, maar na overleg tussen de personeelsafdeling in Nederland en de personeelsafdeling in Angola was er gelukkig toch nog een mogelijkheid voor Agnes om naar Angola te komen. Mijn werkvisum is onlangs goedgekeurd en voor Agnes kunnen we een partner visum aanvragen, een soort annex op mijn werkvisum. Een werkvisum geeft recht op een verblijf van 1 jaar in Angola waarbij je onbeperkt het land in en uit kan gaan. Voor het partner visum geldt hetzelfde. Om hiervoor in aanmerking te komen moeten we echter wel het partnerschap aan kunnen tonen door middel van een trouwakte, geregistreerd partnerschap of samenlevingscontract. Het ticket van Agnes hebben we om moeten boeken naar 30 oktober en ik vlieg aanstaande zaterdag naar Nederland zodat we volgende week een samenlevingscontract af kunnen sluiten bij de notaris. Het Ordinary Visa voor Agnes is inmiddels voor elkaar, dus we kunnen samen naar Angola vliegen 30 oktober. We hopen dat de aanvraag voor het partner visum ook gaat lukken.

Dit hele visum geneuzel heeft een beetje een stempel gedrukt op de afgelopen weken. Erg vervelend en een hoop gedoe om de juiste stempeltjes op de benodigde documenten te krijgen. Ik ben inmiddels bekend met de Nederlandse ambassade in Luanda, en Agnes is al een keer of vier bij het Angolese consulaat in Rotterdam geweest. Al met al: wat een land…. Het lijkt wel alsof we Noord-Korea binnen willen gaan.

Gasosa

Het Portugese woord voor frisdrank is ‘gasosa’, maar als iemand in Angola jou vraagt om gasosa dan is het niet de bedoeling dat je hem een blikje cola geeft. Gasosa is in feite een klein bedrag aan Kwanzas in ruil voor iets: een parkeerplek, het oversteken van een brug of het afkopen van een verkeersboete. Dat laatste is eigenlijk niet helemaal de bedoeling, maar in Angola werkt het nou eenmaal zo. In Luanda is de verkeerspolitie erg actief en wordt je regelmatig aangehouden ter controle van documenten. Als alles in orde is, is er niets aan de hand en kun je gewoon weer doorrijden. Ik ben echter ook al een aantal keer aangehouden omdat ik ergens linksaf geslagen had wat blijkbaar niet mocht. Natuurlijk nergens een verkeersbord te bekennen, maar als de agent het zegt dan is het zo. De eerste keer heb ik het spel meegespeeld en netjes betaald. De Kwanzas gingen uiteraard rechtstreeks in de broekzak van de agent en ik heb nooit een bon gekregen. De tweede keer wist ik een beetje hoe het spel werkte en heb ik geprobeerd me er uit te praten. Dat was nog niet makkelijk, want ik trof een agent die behoorlijk voet bij stuk hield. Actief gasosa aanbieden is ook niet altijd de beste oplossing (als je een verkeerde agent treft, geeft hij je daar ook nog een boete voor), maar uiteindelijk gaat het de meeste agenten daar wel om. Ik had toevallig geen cash geld bij me, maar deze vrolijke vriend had wel een goeie oplossing: hij kwam naast me zitten in de auto en wees de weg naar een pinautomaat. Terwijl hij druk zwaaide naar zijn collega’s reed ik met mijn nieuwe vriend door de stad. Na de pintransactie (deze boete kostte me de helft van de vorige, er zit dus vooruitgang in) wilde hij ook mijn telefoon nummer nog wel hebben om een keer koffie te gaan drinken. Hij vond me wel een gezellige gozer namelijk. Echt, dit kan alleen in Angola…ongelooflijk.

Exchange rates

Geld is in Angola een groot issue, zowel voor particulieren als voor bedrijven. In Angola is het momenteel crisis en de koers van de Kwanza is keihard aan het dalen. Een jaar geleden kreeg je 100 Kwanza voor 1 USD, in Juni was de koers 117 en nu staat hij op 136 Kwanza voor 1 USD. Het geld verliest dus in rap tempo waarde en voor mensen die hun salaris uitbetaald krijgen in Kwanzas is dat een groot probleem. Iedereen wil zo snel mogelijk hun geld uit Angola krijgen, op een bankrekening elders in de wereld en in een valuta met een stabiele koers. Helaas is geld overmaken vanuit Angola naar een buitenlandse rekening op dit moment nagenoeg onmogelijk. Veel bedrijven lopen hier tegen aan. Ook staat er een limiet op het exporteren van cash geld naar het buitenland. Voor de dollar ligt deze op 10.000USD en je wordt hierop gecontroleerd op het vliegveld. Voor een particulier lijkt dit veel, maar voor een bedrijf is dat natuurlijk niks. Ik krijg zelf betaald in Nederland en heb hier gelukkig geen last van. Sommige andere expats hebben een lokaal contract en moeten zich in allerlei bochten wringen om hun geld om te zetten en het land uit te krijgen. Ik moet juist een deel van mijn geld omzetten naar Kwanzas omdat ik hiermee alle dagelijkse boodschappen moet betalen. En dan is het een mooi voordeel dat cash dollars veel geld waard zijn. Je kun hier ‘op straat’ dollars wisselen naar Kwanzas tegen een veel betere koers dan die van de bank. Hier maak ik ook gretig gebruik van, want hierdoor worden mijn dagelijkse uitgaven verhoudingsgewijs ineens een stuk minder.

Kizomba

Als laatste item in deze blog zal ik het nog even over Kizomba hebben. Kizomba is een Angolese dans die, denk ik, het beste te vergelijken is met Salsa. Agnes en ik willen dit gaan leren en omdat de man moet leiden ben ik al druk bezig geweest met danslessen. Een van de jongens die bij de receptie van mijn hotel werkte bleek Angolees kampioen Kizomba te zijn. Toevallig had hij een Nederlandse vrouw als danspartner en van hen heb ik prive les gehad. Echt leuk om te doen en het ging me nog redelijk af ook. Zodra Agnes er is gaan we hiermee verder!

Ik voel me ondertussen al aardig thuis in Luanda. Ik ken de weg en begin de taal al redelijk te begrijpen. Ik woon in een mooi appartement en heb een goeie auto tot mijn beschikking. Het werk loopt lekker, leuke mensen leren kennen, het is zomers weer en er is genoeg vermaak in de weekenden. De volgende blog wordt geschreven door Agnes. Nog anderhalve week en dan gaat ze ook kennis maken met dit land!

In het foto album Settling down een paar foto’s van de afgelopen weken. Eerlijk gezegd ben ik niet heel erg bezig om van alles vast te leggen op camera zoals je op vakantie zou doen, dus foto’s zijn helaas een beetje schaars op het moment.

Tot de volgende!